Przyszła mi chęć napisania kilku słów o wawelskich arrasach, ponieważ akurat teraz mamy wyjątkową okazję podziwiać całą kolekcję na Wawelu.
No może słowo „teraz” nie jest najlepsze. Z racji pandemii, muzea raz są otwierane, raz zamykane. Ale tam, wewnątrz, w komnatach one wciąż wiszą i czekają na Was.
Opowiem wam o niewielkim tylko wycinku tej historii.
Przenieśmy się w czasie.
Zamknijcie oczy i wyobraźcie sobie, że jesteście teraz w małej i przytulnej knajpeczce gdzieś w starej dzielnicy Lizbony. Popijacie pyszne czerwone wino a Wasze uszy pieści wokal pięknej fadistki. W tle słychać dwie gitary diabelsko dobrze grających dżentelmenów z wąsem. Jeden tuli swoją gitarę niczym najbliższą ukochaną, drugi jakby śniąc wyciąga takie nuty na gitarze portugalskiej, że myślisz, że to tylko jakiś cudowny muzyczny sen. W tych magicznych okolicznościach, prawie ze łzami w oczach i gęsią skórką zaczyna się Twoja muzyczna podróż. To Twoje przeznaczenie, Twój los i Twoje fado…
Barcelona to miasto, w którym trudno się nie zakochać. Ta miłość przytrafia się zarówno jej wieloletnim mieszkańcom, turystom goszczącym tu przez chwilę, ale również artystom i twórcom wszelkiej maści, dla których to magiczne miejsce jest niewyczerpanym źródłem inspiracji.
O Barcelonie powstają niezliczone piosenki, filmy, wiersze i książki. I to właśnie o literaturze dziś porozmawiamy.
Zapewne niewielu jest czytelników, którzy nie słyszeliby o książkach Zafona i Falconesa. Takie bestsellery jak „Cień wiatru”, „Gra Anioła”, „Więzień niebios”, „Labirynt duchów”, „Katedra w Barcelonie” czy „Dziedzice ziemi” nie wymagają rekomendacji.
Ja chciałabym wszystkim pasjonatom literatury polecić tytuły mniej znane, mniej oczywiste, ale równie wartościowe i wciągające.
